Αν εισήγαγα μια μαθηματική σχέση με την ποιότητα και το trendy σίγουρα θα συμπεριλάμβανε και το κόστος του προϊόντος.
Quality = Price/Trendiness + (κάποιες άλλες παραμέτρους)
Βλέπετε, αυτό που θέλω να καταλάβετε από τον τύπο είναι ότι ένα ακριβό προϊόν, μια Ferrari, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει trendy αν η εταιρία τις πουλούσε φθηνά. Όμως η βιομηχανία θα είχε λιγότερα λεφτά στα ταμεία και τα αυτοκίνητα θα ήταν λιγότερο ποιοτικά.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, μένω σε επαρχιακή πόλη της Ελλάδας και αυτό κάνει τα παραπάνω ακόμα πιο ευδιάκριτα.
Κάτι που μου προκαλεί μεγάλη περιέργεια είναι η επιτυχία των προϊόντων της Apple. Βγαίνω για έναν καφέ και βλέπω αρκετό κόσμο με Iphone, που απ’όσο γνωρίζω κοστίζει πάνω από 300 ευρώ. Και προς μεγαλύτερη έκπληξή μου παρατηρώ τα laptop της Apple να πληθαίνουν. Χωρίς να έχω τηλεμεταφερθεί στα κεντρικά της εταιρίας βλέπω πλέον λυκειόπαιδα με MacBook να κουτσομπολεύουν φωτογραφίες στο Facebook. Εντάξει, η μαθηματική σχέση μου θα μπορούσε να χωρέσει την περίπτωση του Iphone που είναι μια εύθραυστη πλαστικοποιημένη τηγανίτα, αλλά το MacBook? Τι γίνεται μ’αυτό; Ποιός παλαβός γονιός έδωσε εν μέσω οικονομικής κρίσης 1000 ευρώ στο παιδί του να πάρει laptop? Ή ποιός νέος έκανε οικονομία για να πάρει στο τέλος ένα laptop, που αμφιβάλλω αν είναι σε θέση να ξεχωρίσει από ένα Toshiba αν φάω και το υπόλοιπο μήλο.Ευτυχώς υπάρχει κάτι που διατηρεί τις ισορροπίες. Όχι δεν εννοώ τα τεράστια ρολόγια που μοιάζουν με μπιχλιμπίδια του Heman. Μιλάω για μια ομάδα ανθρώπων που εισάγουν νέα διάσταση στη σκέψη και αυξάνονται ταχύτερα κι από τα MacBook. Αν στα 90’s έκανε κάποιος δίαιτα για να πάρει το καινούριο Playstation θα ήταν ένα ακόμα φρικιό (geek). Τώρα όμως προς επιβεβαίωση της θεωρίας του Δαρβίνου για την εξέλιξη, φαίνεται ότι οι άνθρωποι φεύγουν, οριστικά, για να δώσουν τη θέση τους σε νέα όντα που αδιαφορούν για την τροφή, αδιαφορούν για την ενδυμασία (αρκεί να έχουν τσέπες για το Iphone), αδιαφορούν για τα συναισθήματα. Τα βγάζουν όλα στο σφυρί και μάλιστα γρήγορα, για να προλάβουν τα νέα προϊόντα.
