Νομίζω είναι περιττό να κάνω εισαγωγή για να καταλάβει κανείς πού αναφέρομαι..40 χρόνια μετά το αξέχαστο πολιτισμικά γεγονός που συνέβη στο Bethel, δίπλα στο Woodstock, είπα να κάνω την αναφορά μου, για να μην ξεχνιόμαστε.
Τον Αύγουστο του 1969 έλαβε χώρα στο Bethel, κοντά στη Νέα Υόρκη, μια συναυλία με κεντρική ιδέα τη μουσική και την απελευθέρωση. Απελευθέρωση σχετικά με κοινωνικά στοιχεία που η συντηρητική αμερικανική κοινωνία προσπαθούσε να αποβάλλει.
Την ώρα λοιπόν που στην αμερική κυριαρχούσε ο ρατσισμός, η λογοκρισία, η βία, την ώρα που ο νίξον προέβαλλε μια απειλή, αυτήν του ψυχρού πολέμου, 500.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να ζήσουν έστω και για λίγο όπως ίσως θα ήθελαν να ζουν καθημερινά.
Ίσως ο αριθμός να φαίνεται μικρός στην εποχή μας αλλά σε μια εποχή χωρίς το Διαδίκτυο και την κινητή τηλεφωνία το κατόρθωμα αυτό μοιάζει απίστευτο.
Επιπλέον η κίνηση αυτή δέχθηκε από την αρχή πόλεμο καθώς τα μέσα μαζικής εξημέρωσης δε συνέβαλαν στην προώθηση της. Αν συμπεριλάβω δε, και τον τρίτο παράγοντα, τη βροχή, ο αριθμός των ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν εκείνη τη μέρα στο Bethel ακούγεται ουτοπικός.
Η αλήθεια είναι πως δεν αναφέρθηκα μόνο τιμητικά στο Woodstock, αλλά περισσότερο για να δείξω ότι η επίθεση δεν είναι πάντα ο τρόπος. Ανήκω στην ανυπόμονη νέα γενιά που ίσως χρειάζεται να προσεγγίσει διαφορετικά τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας.
Η αγάπη μας ο εφιάλτης τους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου