Μπορεί αυτό το θέμα να μη με αγγίζει άμεσα αλλά είναι κάτι που με απασχολεί. Και με απασχολεί περισσότερο όταν βάζω τον εαυτό μου στη θέση των παιδιών που έγραφαν σήμερα.
Σκέφτομαι ότι ίσως υπάρχουν παιδιά που γράφουν ακόμα αλήθειες στην έκθεσή τους. Αλήθειες που οι καθηγητές τους τους έχουν απαγορεύσει και οι διορθωτές δε θέλουν να διαβάσουν. Πριν κάποια χρόνια βρέθηκα κι εγώ στη θέση αυτών των παιδιών γιατί τόλμησα "ο θρασύς" να γράψω αυτά που πίστευα. Την πλήρωσα με 4,6 μονάδες περίπου. Ας μπω στο κυρίως θέμα (και από ειρωνία καλά τα πάω).
Το σημερινό θέμα ήταν : <<Συχνά παρατηρείται πολλοί μαθητές να καταστρέφουν τα σχολικά τους βιβλία στα προαύλια των σχολείων κατά το τέλος του σχολικού έτους. Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στη σχολική σας εφημερίδα να αιτιολογήσετε το παραπάνω φαινόμενο και να αναφερθείτε στους τρόπους που θα συμβάλουν στην αρμονική συνύπαρξη του βιβλίου με τα ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης και γνώσης>>.
Θα έγραφα την απάντηση με 600 λέξεις όπως ήταν και το ζητούμενο αλλά η απήχηση του blog μου δε μου δίνει την κατάλληλη ώθηση. Γι αυτό θα συνεχίσω με αυτά που με απασχολούσαν στις πιο πάνω σειρές.
Γιατί οι μαθητές καταστρέφουν τα βιβλία λοιπόν. "Μα είναι απλό..γιατί είναι αλητόπαιδα."
Ακούστε τώρα τι έχει να πει ένα πρώην αλητόπαιδο.
Παρακολουθούσα επί 12 χρόνια αμέτρητα υποχρεωτικά μαθήματα. Άπειρες ώρες πάνω στα ξύλινα βρώμικα θρανία, στις καρέκλες που τόσο ευγενικά μας χορήγησαν με στραβές πλάτες, μέσες και σπονδυλικές στήλες. Φυσικά όλα αυτά για μια θέση στο Πανεπιστήμιο.
Πώς μπορεί να αντιδράσει κάποιος σε όλη αυτήν την πειθαρχία που επιβάλλει το σύστημα παιδείας και εκπαίδευσης; Πώς μπορεί από τη στιγμή που κρίνεται το μέλλον του να κλείσει το βιβλίο; Να μη διαβάσει κατά λέξη το μάθημα ή να μην αποστηθίσει όλους τους τύπους της Φυσικής; Δεν μπορεί. Το μίσος που συσσωρεύεται μέσα στην ψυχή του μαθητή, ο ρομαντισμός και η φαντασία της ηλικίας του που αργοπεθαίνουν, είναι οι αιτίες του ξεσπάσματος.
Οι μαθητές φωνάζουν,"Δε θέλω να μάθω για τους θεούς, δε θέλω να σου πω τι εννοεί ο ποιητής, δε με νοιάζει το θεώρημα του Rolle. Θέλω να μάθω αυτό που μου αρέσει."
Όμως ας περάσω στο κομμάτι των ευθυνών. Ποιός είναι αυτός που έφτιαξε το παρόν σύστημα; Ένα σύστημα που σε κάνει να μισείς το βιβλίο. Που σε αναγκάζει σε συμπληρώματα διατροφής και σε απομακρύνει από κοινωνικές δραστηριότητες; Η ανικανότητα των κυβερνήσεων; (αυτό το είχα γράψει και στη δικιά μου έκθεση) Η αδράνεια των πολιτών; Μήπως η αδιαφορία των καθηγητών; Θα πω ότι είναι ένα μείγμα όλων αυτών. Ναι, οι βουλευτές είναι διακοσμητικοί. (Όχι μόνο σε αυτό το θέμα αλλά και σε ό,τι προοδευτικό). Ναι, η πλειοψηφία των πολιτών ενδιαφέρεται μόνο για τις κουτσομπολίστικες εκπομπές. Αλλά οι καθηγητές; Οι καθηγητές πώς συγκρατούνται; Γιατί δεν αντιδρούν σε αυτό το χάλι που αντικρίζουν καθημερινά; Οι ίδιοι καθηγητές που βγαίνουν συνέχεια στο δρόμο για τα λεφτουδάκια τους. Γιατί δε βγήκες μια φορά να φωνάξεις για το σύστημα; Και στην ουσία στο παρόν σύστημα γιατί πληρώνεσαι; Έχεις σκεφτεί ότι οι μαθητές σου σε αντιμετωπίζουν ως μέγα τεμπέλη; Αφού υπάρχει το φροντιστήριο εσύ γιατί υπάρχεις; Θα προσθέσω τις απαραίτητες εξαιρέσεις στο θέμα της διδασκαλίας (ο καθηγητής μου έλεγε ότι είμαι απόλυτος, πρέπει να γράφω ήρεμα). Στο θέμα της αδράνειας όμως δε θα κάνω πίσω.
Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω την επιθυμία μου, έστω και στο blog που δεν έχει πολλούς αναγνώστες, να συναντήσω τον καθηγητή που έβαλε τα θέματα. Έχω την περιέργεια να δω πώς είναι η ξεφτίλα προσωποποιημένη. Ποιός είναι αυτός που τολμάει να βάλει τέτοιο θέμα σε μαθητές; Τι περιμένει να του απαντήσουν; Πάντως όχι την αλήθεια.
Όσο για το δεύτερο σκέλος είναι απλά γελοίο. Μήπως εσύ που έβαλες τα θέματα δουλεύεις για την κυβέρνηση και ψάχνεις τη λύση σε όλα; Ποιόν κοροϊδεύεις; Ποιά ηλεκτρονικά μέσα πληροφόρησης; Το wikipedia? Μάλλον έχεις καιρό να ξεκολλήσεις από την tv.
Εύχομαι τουλάχιστον τα παιδιά να πετύχουν τους στόχους τους.
